Het Pinkster-Seminar in Graubünden

31-08-2019 Artikel van Mieke Mosmuller

Na dertien keer een seminar te hebben beleefd in Haus Parzival in Scharnachtal, moesten we verhuizen naar een andere locatie omdat het huis wordt verkocht. Haus Parzival ligt in het Berner Oberland tussen Reichenbach en Kiental. Er was een mooie lichte seminarruimte, een aantal romantisch ingerichte kamers om te verblijven, een keuken voor de zelfverzorging, een wat kleine eetkamer en een terras met een schitterend uitzicht. In de loop van de jaren werd het huis weliswaar te klein voor de gestaag groeiende groep deelnemers, maar we zouden hier graag stokoud zijn geworden.

We moesten dus op zoek naar een ander groepshuis. We wilden in Zwitserland blijven, liefst in het Berner Oberland, en de prijzen mochten niet aanzienlijk stijgen. Een onmogelijk opgave, zo leek het aanvankelijk. Maar toen verscheen toch op het zoekscherm van de Zwitserse groepsaccommodatie een huis dat aan alle eisen voldeed – alleen ligt het niet in het Berner Oberland, maar in Graubünden. Voor het voorjaar – met Pinksteren – kon het gehuurd worden, voor de zomer niet.

Daar, in dit onbekende huis, zouden wij met het thema ‘De Apocalyps’ beginnen.

Bij aankomst moesten we met vereende krachten een zekere vorm brengen in dit huis, dat oeroud bleek en beslist niet te klein! Er was een groot restaurant met een bijpassende keuken, dat zich in de loop van de dagen omvormde tot een gezellige ontmoetingsplaats voor gesprekken tussen de diepten van de Apocalyps door. Er was een grote lounge, die werd omgebouwd tot een statige seminarruimte, waar de boekentafel groots kon worden opgesteld, waar

de apocalyptische zegels van Rudolf Steiner konden worden geplaatst, waar de edelstenen van het nieuwe Jeruzalem konden worden getoond. Helaas moest de valse piano worden vervangen door een E-piano, maar verder verliep alles prima.

In de loop van de jaren heeft zich een kern van vrienden gevormd met wie we telkens deze seminars ‘vieren’, terwijl heel licht en open nieuwe deelnemers kunnen toetreden, die zich volgens mij ook snel op hun gemak voelen.

Sinds enige tijd koken Marius en Eva de beste vegetarische maaltijden. Simon, die werkzaam is in de biologisch-dynamische fruitbouw, kan zijn intens belevende muzikaliteit ontplooien als dirigent bij het zingen in koor. Barbara speelt en begeleidt. In Haus Parzival stond een prachtige vleugel, hier was er dus een teruggang naar een E-piano…
Jos leidt het seminar telkens in met een historische beschouwing, zo mogelijk een Zwitserse. Een aantal van deze inleidingen zijn in dit tijdschrift als artikel verschenen.

Op vrijdagochtend voor Pinksteren begonnen wij dan met onze beschouwingen over en meditaties van de Apocalyps. Mijn streven is steeds om aan te sluiten bij de spiritualisering van het denken en een dergelijk vierdaags seminar niet te laten worden tot een berg inhoudelijke kennis, maar tot een gezamenlijke belevenis. Al zouden we weggaan zonder ook maar iets ervan in het geheugen te bewaren – als het maar een gebeurtenis was! Iets waarna je niet meer dezelfde bent als die je was toen je kwam. Het gespiritualiseerde denken is immers een cultisch denken, het heeft transformerende, metamorfoserende, louterende kracht. Dit in samenhang te brengen met de Openbaring van Johannes moest een groots gebeuren zijn.

En dat is het geworden, het laat zich nauwelijks beschrijven. Een besef is ontstaan dat de Apocalyps de inwijding zelf is. Door je ermee te identificeren ontvang je Hem, die steeds al object van de inwijding was en die eenmaal in een menselijk lichaam is verschenen. In de Apocalyps vind je het reine denken als voorbereiding voor de inwijding. Je vindt er de imaginatie, de inspiratie, de intuïtie. Je vindt er de tijdenronden waarin dit alles te gebeuren staat. Je vindt er het wezen van de getallen, zoals die ruimte en tijd vormgeven. Je kunt leren, belevend onder te duiken in de overgang van de fysieke aarde in de astrale vorm ervan. De grootse geboorte-weeën verbinden zich met het beleven van de eigen ziel. Een bron van zelfkennis is de Apocalyps in het aanschouwen van het afscheidingsproces van het Boze uit het Goede. Het Goede, dat wordt tot een nieuwe tempel en een nieuwe stad, die van boven neerdaalt als de Bruid van het Lam. Maar vóór deze totale purificatie ligt de opkomst en ondergang van het kwaad. De eerste opgave in het tot je nemen van de Apocalyps is om deze niet buiten je te plaatsen als voorstelling, maar om je ermee te identificeren. Dan raak je zelf aan de inwijding, de inwijding raakt jou.

In het dorp waar het huis ligt, ligt ook een klein dorpskerkje. Als een bezegeling door gebed hebben we daar gezongen wat we in de vier dagen hadden opgebouwd.

‘Heilig, heilig, heilig’ uit de ‘Deutsche Messe’ van Franz Schubert en ‘Jesu Meine Freude’, koraal uit het gelijknamige motet van Johann Sebastian Bach.

Na elk seminar in Zwitserland komt er een heftige terugslag, zo ook deze keer. De heiliging die een zo grote groep mensen, nog jong en al oud, samen doormaakt wordt heftig bestreden. Maar we zien uit naar het zomerseminar, dat zal plaatsvinden in een groepshuis dat iets hoger ligt dan Haus Parzival, in het Kiental, in het Berner Oberland. Het thema zal zijn: de Apocalyps in onze tijd en de spiritualisering van het denken.

Op een andere pagina in dit tijdschrift vindt u een artikel over een nieuw (vernieuwd) initiatief: De eurythmie van Raphaela en Ruth. De impuls hiertoe ontstond op de derde dag van de verdieping in de Apocalyps. De vier, die elkaar intussen al jaren kennen (Raphaela, Ruth, Florian en Martijn), maken zich sterk om de eurythmie aan te sluiten bij de spiritualisering van het denken.

Mieke Mosmuller, juni 2018.